A deserving tribute to the trees.

धत्ते भरं कुसुमपत्रफलावलीनां 

घर्मव्यथां वहति शीतभवां रुजं च। 

यो देहमर्पयति चान्यसुखस्य हेतोः 

तस्मै वदान्यगुरवे तरवे नमस्ते॥ 

भामिनीविलासे १-९४/89 

dhatte bharaṁ kusumapatraphalāvalīnāṁ 

gharmavyathāṁ vahati śītabhavāṁ rujaṁ ca| 

yo dehamarpayati cānyasukhasya hetoḥ 

tasmai vadānyagurave tarave namaste|| 

bhāminīvilāse 1-94/89 

A deserving tribute to the trees.

The trees as the role models or gurus for all the generous people.

They carry the huge weight of leaves, flowers, and fruits too. They suffer the scorching heat of the summer and all the maladies that would afflict them during the cold season. They just sacrifice their bodies for the sake of other. 

the leaves, flowers and fruits carried by the trees are not for their own benefit but are used by many others. The trees stand in the scorching sunlight and the cold without having any benefits for themselves by that eternal vigil.. They only suffer difficulties in the process. And finally, they sacrifice their body as timber, firewood, logs etc that would go for the use of others.. Thus the trees are the ultimate in generosity.. the gurus for the persons who would care to be taught a few lessons on generosity..

Humble pranams to those trees. 

ധത്തേ ഭരം കുസുമപത്രഫലാവലീനാം 

ഘര്‍മവ്യഥാം വഹതി ശീതഭവാം രുജം ച। 

യോ ദേഹമര്‍പയതി ചാന്യസുഖസ്യ ഹേതോഃ 

തസ്മൈ വദാന്യഗുരവേ തരവേ നമസ്തേ॥ 

ഭാമിനീവിലാസം 1-94/89

ഉദാരതയിലും പരോപകാരവ്യഗ്രതയിലും വൃക്ഷങ്ങള്‍ എല്ലാവര്ക്കും ഗുരുസ്ഥാനീയരായ മാതൃകാ വ്യക്തികളാണ് 

മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് വേണ്ടി വളരുന്ന പൂക്കളുടെയും, കായകളുടെയും ഇലകളുടെയും കഠിനമായ ഭാരം പരാതിയോന്നുമില്ലാത് എപ്പോഴും ചുമക്കുന്നു. കൊടും വെയിലില്‍ ചുട്ടുനീറിനില്‍ക്കുന്നു. തണുപ്പില്‍ വിറങ്ങലിച്ചു കഴിയുന്നു. പിന്നെ സ്വന്ത ശരീരവും അവസാനം മറ്റുള്ളവര്‍ക്കായി നല്‍കുന്നു 

മരങ്ങളുടെ ഇലയും, പൂവും, കായും അവസാനം തടിയും എല്ലാം മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാണ്.

ആ മഹത്തുക്കള്‍ക്ക്‌ പ്രണാമം.