goat to the altar

goat to the altar

अश्वं नैव गजं नैव व्याघ्रं नैव न चैव च।

अजापुत्रो बलिं दध्यात् दैवो दुर्बलघातकः॥

aśvaṁ naiva gajaṁ naiva vyāghraṁ naiva na caiva ca|

ajāputro baliṁ dadhyāt daivo durbalaghātakaḥ||

No one kills a Horse and offers the flesh to God.

No one ventures to kill an elephant with similar intent.

The tiger could never be found in the list..

But the baby goat always finds its way to the sacrificial altaar.

One has to wonder 

whether the gods are excessively keen 

to devour only the weaker beings.

The innocent quip triggers many thoughts

when we apply the logic to an organizational set up, or to politics.

In an organization the fellow who makes a lot of showmanship,

or a muscleman

or the roaring boss

are are all safe.

The silent plodder with be the sacrificial goat.

Even in social meets,

the noisy,

the messy

and the voluble get their due

but the silent gentleman is brushed aside.

Politics, after all is a game of deception and gift of the gab and nothing but continuous manipulation.

However, politicians always line up some sacrificial goats in their front rows.

so that the thrashes and brickbats are suffered by them

while the real foxes who watch from behind can taste blood.

അശ്വം നൈവ ഗജം നൈവ വ്യാഘ്രം നൈവ ന ചൈവ ച

അജാപുത്രോ ബലിം ദധ്യാത് ദൈവോ ദുര്ബ്ബലഘാതക:

കുതിരയെ ആരും ബലിയായി അര്‍പ്പിക്കുന്നില്ല
ആനയെ ആരെങ്കിലും ബലിയായി കൊടുക്കാറുണ്ടോ?
പുലിയെ ഒരിക്കലും ഒരിക്കല്‍പ്പോലും ബലിയായി കൊടുത്തു കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?
പക്ഷെ  ആട്ടിന്‍കിടാവിനെ ബലി കൊടുക്കാന്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും ഇഷ്ടമാണ്. എല്ലാവര്‍ക്കും വ്യഗ്രതയാണ്
ദൈവവും വിധിയും  ബലം കുറഞ്ഞവരെയും ദുര്ബ്ബലരെയും  കൊന്നൊടുക്കാന്‍ കച്ചകെട്ടിയിറങ്ങിയവര്‍ ആണെന്ന്‌തോന്നുന്നു.

ശരിയാണ്  ശക്തിയും ആള്‍ബലവും ഇല്ലാത്ത ആളുകളാണ് ഏറ്റവും ആദ്യം ബലിയാടുകള്‍ ആവുന്നത്.