घण्टाशूलहलानि शङ्खमुसले चक्रं धनुः सायकं
हस्ताब्जैर्दधतीं घनान्तविलसच्छीतांशुतुल्यप्रभाम्।
गौरीदेहसमुद्भवां त्रिजगतामाधारभूतां महा-
पूर्वामत्र सरस्वतीमनुभजे शुम्भादिदैत्यार्दिनीम्॥
ghaṇṭāśūlahalāni śaṅkhamusale cakraṁ dhanuḥ sāyakaṁ
hastābjairdadhatīṁ ghanāntavilasacchītāṁśutulyaprabhām|
gaurīdehasamudbhavāṁ trijagatāmādhārabhūtāṁ mahā-
pūrvāmatra sarasvatīmanubhaje śumbhādidaityārdinīm||
𝐈 𝐚𝐦 𝐦𝐞𝐝𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐜𝐨𝐧𝐭𝐢𝐧𝐮𝐨𝐮𝐬𝐥𝐲 𝐚𝐧𝐝 𝐰𝐢𝐭𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐢𝐧𝐭𝐞𝐫𝐫𝐮𝐩𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐨𝐧 𝐌𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐌𝐚𝐡𝐚𝐬𝐚𝐫𝐚𝐬𝐯𝐚𝐭𝐢 ,𝐭𝐡𝐞 𝐆𝐨𝐝𝐝𝐞𝐬𝐬 𝐰𝐡𝐨 𝐚𝐧𝐧𝐢𝐡𝐢𝐥𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐝𝐞𝐦𝐨𝐧𝐬 𝐒𝐡𝐮𝐦𝐛𝐡𝐚 𝐍𝐢𝐬𝐡𝐮𝐦𝐛𝐡𝐚 𝐚𝐧𝐝 𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫𝐬
𝐓𝐡𝐞 𝐦𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐰𝐡𝐨 𝐰𝐢𝐞𝐥𝐝𝐬 𝐁𝐞𝐥𝐥, 𝐓𝐫𝐢𝐝𝐞𝐧𝐭, 𝐏𝐥𝐨𝐮𝐠𝐡, 𝐂𝐨𝐧𝐜𝐡, 𝐏𝐞𝐬𝐭𝐥𝐞(𝐜𝐫𝐨𝐰𝐛𝐚𝐫), 𝐃𝐢𝐬𝐜𝐮𝐬, 𝐁𝐨𝐰 𝐚𝐧𝐝 𝐚𝐫𝐫𝐨𝐰 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐫 𝐩𝐨𝐰𝐞𝐫𝐟𝐮𝐥 𝐚𝐧𝐝 𝐥𝐨𝐭-𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐡𝐚𝐧𝐝𝐬
𝐓𝐡𝐞 𝐦𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐰𝐡𝐨 𝐬𝐡𝐢𝐧𝐞𝐬 𝐛𝐫𝐢𝐥𝐥𝐢𝐚𝐧𝐭𝐥𝐲 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐭𝐡𝐞 𝐠𝐥𝐨𝐰 𝐬𝐢𝐦𝐢𝐥𝐚𝐫 𝐭𝐨 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐮𝐥𝐥 𝐦𝐨𝐨𝐧 𝐚𝐩𝐩𝐞𝐚𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐚𝐮𝐭𝐮𝐦𝐧 𝐢𝐦𝐦𝐞𝐝𝐢𝐚𝐭𝐞𝐥𝐲 𝐚𝐟𝐭𝐞𝐫 𝐭𝐡𝐞 𝐫𝐚𝐢𝐧𝐲 𝐬𝐞𝐚𝐬𝐨𝐧
𝐓𝐡𝐞 𝐃𝐢𝐯𝐢𝐧𝐞 𝐦𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐰𝐡𝐨 𝐨𝐫𝐢𝐠𝐢𝐧𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐞𝐚𝐫𝐥𝐢𝐞𝐫 𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐨𝐝𝐲 𝐨𝐟 𝐆𝐚𝐮𝐫𝐞𝐞 (𝐔𝐦𝐚 𝐏𝐚𝐫𝐯𝐚𝐭𝐡𝐢)
𝐓𝐡𝐞 𝐦𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐰𝐡𝐨 𝐢𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝐩𝐫𝐨𝐭𝐞𝐜𝐭𝐨𝐫 𝐚𝐧𝐝 𝐚𝐥𝐬𝐨 𝐭𝐡𝐞 𝐨𝐧𝐞 𝐰𝐡𝐨 𝐤𝐞𝐞𝐩𝐬 𝐢𝐧 𝐩𝐥𝐚𝐜𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐭𝐡𝐫𝐞𝐞 𝐰𝐨𝐫𝐥𝐝𝐬 𝐚𝐜𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐚𝐬 𝐢𝐭𝐬 𝐛𝐚𝐬𝐢𝐜 𝐟𝐨𝐮𝐧𝐝𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧
𝐍𝐨𝐭𝐞.. 𝐏𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞 𝐫𝐞𝐟𝐞𝐫 𝐭𝐨 𝐃𝐞𝐯𝐢 𝐌𝐚𝐡𝐚𝐭𝐦𝐚𝐲𝐚 𝐔𝐭𝐡𝐚𝐦𝐚 𝐜𝐡𝐚𝐫𝐢𝐭𝐚𝐦.. 𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 𝐅𝐢𝐯𝐞 𝐭𝐨 𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐨𝐧𝐜𝐥𝐮𝐬𝐢𝐨𝐧.. 𝐓𝐨𝐫𝐦𝐞𝐧𝐭𝐞𝐝 𝐛𝐲 𝐭𝐡𝐞 𝐃𝐞𝐦𝐨𝐧𝐬 𝐒𝐡𝐮𝐦𝐛𝐚 𝐚𝐧𝐝 𝐍𝐢𝐬𝐡𝐮𝐦𝐛𝐚, 𝐭𝐡𝐞 𝐆𝐨𝐝𝐬 𝐚𝐩𝐩𝐫𝐨𝐚𝐜𝐡 𝐃𝐞𝐯𝐢 (𝐏𝐚𝐫𝐚𝐯𝐚𝐭𝐢) 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐯𝐚𝐥𝐥𝐞𝐲 𝐨𝐟 𝐇𝐢𝐦𝐚𝐯𝐚𝐧, 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞𝐲 𝐚𝐫𝐞 𝐥𝐢𝐬𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐡𝐞𝐢𝐫 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐚𝐢𝐧𝐭𝐬 𝐭𝐨 𝐭𝐡𝐞 𝐌𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫. 𝐌𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐏𝐚𝐫𝐯𝐚𝐭𝐡𝐢 𝐚𝐩𝐩𝐞𝐚𝐫𝐬 𝐛𝐞𝐟𝐨𝐫𝐞 𝐭𝐡𝐞𝐦. 𝐎𝐧 𝐥𝐢𝐬𝐭𝐞𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐭𝐡𝐞 𝐞𝐧𝐭𝐫𝐞𝐚𝐭𝐢𝐞𝐬 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐆𝐨𝐝𝐬, 𝐭𝐡𝐞 𝐃𝐢𝐯𝐢𝐧𝐞 𝐩𝐨𝐰𝐞𝐫, 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐅𝐞𝐦𝐚𝐥𝐞 𝐊𝐚𝐮𝐬𝐡𝐢𝐤𝐞𝐞 𝐟𝐨𝐫𝐦 𝐞𝐦𝐞𝐫𝐠𝐞𝐬 𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐨𝐝𝐲 𝐨𝐟 𝐏𝐚𝐫𝐯𝐚𝐭𝐡𝐢, 𝐚𝐧𝐝 𝐬𝐞𝐭𝐬 𝐨𝐮𝐭 𝐫𝐞𝐚𝐝𝐲 𝐭𝐨 𝐚𝐭𝐭𝐚𝐜𝐤 𝐚𝐧𝐝 𝐚𝐧𝐧𝐢𝐡𝐢𝐥𝐚𝐭𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐃𝐞𝐦𝐨𝐧𝐬 𝐒𝐡𝐮𝐦𝐛𝐚 𝐞𝐭𝐜. 𝐈𝐧 𝐭𝐡𝐢𝐬 𝐬𝐥𝐨𝐤𝐚𝐦, 𝐰𝐞 𝐫𝐞𝐟𝐞𝐫 𝐭𝐡𝐢𝐬 𝐃𝐢𝐯𝐢𝐧𝐞 𝐟𝐨𝐫𝐦 𝐚𝐬 𝐃𝐞𝐯𝐢 𝐌𝐚𝐡𝐚𝐬𝐚𝐫𝐚𝐬𝐯𝐚𝐭𝐡𝐢. 𝐒𝐡𝐞 𝐞𝐦𝐞𝐫𝐠𝐞𝐝 𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐨𝐝𝐲 𝐨𝐟 𝐆𝐚𝐮𝐫𝐢 𝐭𝐡𝐞 𝐏𝐚𝐫𝐯𝐚𝐭𝐡𝐢 𝐢𝐧 𝐚 𝐝𝐚𝐳𝐳𝐥𝐢𝐧𝐠𝐥𝐲 𝐛𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐰𝐡𝐢𝐭𝐞 𝐟𝐨𝐫𝐦. 𝐎𝐧𝐜𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐰𝐡𝐢𝐭𝐞 𝐟𝐨𝐫𝐦 𝐞𝐦𝐞𝐫𝐠𝐞𝐝, 𝐏𝐚𝐫𝐯𝐚𝐭𝐡𝐢 𝐛𝐞𝐜𝐚𝐦𝐞 𝐊𝐚𝐚𝐥𝐢𝐤𝐚, 𝐭𝐡𝐞 𝐝𝐚𝐫𝐤 𝐨𝐧𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐫𝐞𝐭𝐮𝐫𝐧𝐬 𝐡𝐨𝐦𝐞, 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐭𝐨𝐫𝐢𝐞𝐬 𝐬𝐚𝐲.
𝐖𝐞 𝐡𝐚𝐯𝐞 𝐭𝐨 𝐫𝐞𝐦𝐞𝐦𝐛𝐞𝐫 𝐨𝐧𝐞 𝐟𝐚𝐜𝐭 𝐡𝐞𝐫𝐞. 𝐃𝐮𝐫𝐠𝐚, 𝐋𝐚𝐤𝐬𝐡𝐦𝐢, 𝐒𝐚𝐫𝐚𝐬𝐰𝐚𝐭𝐡𝐢-𝐚𝐥𝐥 𝐭𝐡𝐞𝐬𝐞 𝐚𝐫𝐞 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐟𝐮𝐧𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐦𝐚𝐧𝐢𝐟𝐞𝐬𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐬 𝐨𝐟 𝐒𝐡𝐚𝐤𝐭𝐡𝐢, 𝐭𝐡𝐞 𝐝𝐢𝐯𝐢𝐧𝐞 𝐦𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫, 𝐑𝐚𝐣𝐚𝐫𝐚𝐣𝐞𝐬𝐯𝐚𝐫𝐢, 𝐌𝐚𝐡𝐚𝐭𝐫𝐢𝐩𝐮𝐫𝐚 𝐒𝐮𝐧𝐝𝐚𝐫𝐢..
ഘണ്ടാശൂലഹലാനി ശങ്ഖമുസലേ ചക്രം ധനുഃ സായകം
ഹസ്താബ്ജൈര്ദധതീം ഘനാന്തവിലസച്ഛീതാംശുതുല്യപ്രഭാം|
ഗൗരീദേഹസമുദ്ഭവാം ത്രിജഗതാമാധാരഭൂതാം മഹാ-
പൂര്വാമത്ര സരസ്വതീമനുഭജേ ശുംഭാദിദൈത്യാര്ദിനീം||
ഈയുള്ളവന് ലോകമാതാവായ മഹാസരസ്വതിയെ നിരന്തരം, ഏകാഗ്രമായ മനസ്സോടെ ധ്യാനം ചെയ്യുന്നു.
ആ ദേവി ശക്തരായ ശുംഭന് നിശുംഭന് തുടങ്ങി ഒട്ടേറെ അസുരന്മാരെ വധിക്കാന് വേണ്ടി രൂപം കൊണ്ടവള് ആണ്.
അമ്മ താമരപ്പൂക്കള് പോലെ ഭംഗിയുള്ള, ഏറെ ശക്തങ്ങളായതൃക്കൈകളില് ഘണ്ടാ(മണി), ത്രിശൂലം, കലപ്പ, ശംഖം, മുസലം (കമ്പിപ്പാര), വില്ല് അമ്പ് എന്നിവ ധരിച്ചിരിക്കുന്നു.
കാര്മേഘങ്ങള് മഴയായി പൊഴിഞ്ഞ് തീര്ത്ത വര്ഷക്കാലം കഴിഞ്ഞ് തെളിഞ്ഞു തിളങ്ങി നില്ക്കുന്ന ശരത് കാലത്തിലെ ആകാശത്തില് തിളങ്ങി നില്ക്കുന്ന പൂര്ണ്ണ ചന്ദ്രന് കണക്കെ പ്രകാശം പരത്തിക്കൊണ്ട് അവള് നമുക്ക് ദര്ശനം നല്കുന്നു.
അവള് ഗൌരി എന്ന ഉമാ പാര്വതിയുടെ ഉടലില് നിന്ന് രൂപം കൊണ്ടാവളാണ്
മൂന്നു ലോകത്തേയും സംരക്ഷിക്കാന് പിറന്നവള് , മൂന്നു ലോകത്തിന്റെയും നിലനില്പ്പിനു തന്നെ ആധാരശിലയായി നിലകൊള്ളുന്നവള്
കുറിപ്പ്.. ദേവീ മാഹാത്മ്യം ഉത്തമ ചരിതം.. അഞ്ചാം അദ്ധ്യായം മുതല് അവസാനം വരെ കാണുക. ശുംഭ നിശുംഭാന്മാരുടെ ക്രൂരത സഹിക്കാനാവാതെ ദേവന്മാര് ദേവിയെ ധ്യാനിച്ച് ഹിമവല് സാനുക്കളില് ദേവിയോട് പരാതി ഉണര്ത്തി ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ദേവി പാര്വതി അവരുടെ മുന്നില് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. ദേവന്മാരുടെ സങ്കടങ്ങള് കെട്ട അമ്മയുടെ ശരീരത്തില് നിന്ന് ബഹിര്ഗമിച്ച് കൌശികീ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ദേവീ ശക്തി അസുരനിഗ്രഹത്തിനായി തയാറെടുക്കുന്നു. ഈ ഭഗവതിയേയാണ് നാം മഹാസരസ്വതി എന്ന രൂപത്തില് ഇവിടെ പുകഴ്ത്തുന്നത്. പാര്വതിയുടെ ശരീരത്തില് നിന്ന് തിളങ്ങുന്ന രൂപത്തില് അവള് പുറപ്പെട്ടു. അതിനുശേഷം പാര്വതി കറുത്ത നിറത്തില് കാളികയായി സ്വഭവത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു പോയി എന്നോകെ കഥയുണ്ട്.
നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ട ഒരു കാര്യം.. ദുര്ഗ ലക്ഷ്മി സരസ്വതി, എന്ന രൂപങ്ങളൊക്കെ അമ്മയുടെ ഭാവഭേദങ്ങള് മാത്രമാണ്. രാജരാജേശ്വരി, മഹാ ത്രിപുര സുന്ദരി.. അവളുടെ ഭാവങ്ങള് മാത്രം.
No comments:
Post a Comment