This piece of cloth which is my upper garment, was worn with care by my father earlier , and prior to that, my grandfather and his grandfather

अयं पटो मे पितुराद्यभूषणः पितामहाद्यैरभि भुक्तयौवनः।

मत्पुत्रपौत्रानपि समलङ्करिष्यत्यतो मया कक्षपुटेन धार्यते॥

समयोचित पद्यमालिका

ayaṁ paṭo me piturādyabhūṣaṇaḥ pitāmahādyairabhi bhuktayauvanaḥ|

matputrapautrānapi samalaṅkariṣyatyato mayā kakṣapuṭena dhāryate||

samayochita padyamaalikaa

अयं this पट: piece of cloth मे पितुः my fathers आद्य भूषणः आसीत् was the first garment अयं this पितामहाद्यैः by grandfatather and elders अपि too भुक्त यौवन आसीत् used during their youth मत् पुत्र पौत्रान् my sons and grandsons अलन्करिष्यति would decorate, would become the adornment of ततः therefore मया by me तत् पट: that clothe कक्षपुटेन धार्यते is kept securely in the small of my arms or on my armpit

The poet is having a dig at people who cling to some old possessions with fetish-like obsession. “This piece of cloth which is my upper garment, was worn with care by my father earlier , and prior to that, my grandfather and his grandfather too have used it in their youthful days. And I am sure that my son and my grandson also would adorn their bodies with the same cloth. So I shall hold the cloth safe and secure under my armpit for ever, so that it would not be soiled or damaged.”

Some people make a lot of show about their ancestry and make very tall claims about their lineage too. The poet is just laughing at thems.

അയം പടോ മേ പിതുരാദ്യഭൂഷണഃ പിതാമഹാദ്യൈരഭി ഭുക്തയൌവനഃ।

മത്പുത്രപൌത്രാനപി സമലങ്കരിഷ്യത്യതോ മയാ കക്ഷപുടേന ധാര്യതേ॥

സമയോചിത പദ്യമാലികാ

തലമുറകളായി കുടുംബത്തില്‍ ഉള്ളതാണ്, അതുകൊണ്ട് ഒഴിവാക്കാന്‍ പറ്റാത്തതാണ് എന്നൊക്കെ ധരിച്ചുവശായി ചിലര്‍ ചില കാര്യങ്ങളില്‍ അമിതശ്രദ്ധ കാണിച്ചു അവയില്‍ കടിച്ചു തൂങ്ങാന്‍ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്.

ഈ വസ്തുത ആക്ഷേപഹാസ്യത്തോടെ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുവാനാണ് കവി ശ്രമിക്കുന്നത്

“മേല്‍ വസ്ത്രമായി ഞാന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഈ തുണി എന്‍റെ പിതാവ് മൂപ്പരുടെ ചെറുപ്പത്തില്‍ അണിഞ്ഞു നടന്നിരുന്നതാണ്. അതിനു മുമ്പേ എന്റെ മുത്തശ്ശന്‍റെയും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പൂര്‍വ്വികരുടെയും എല്ലാ ചെറുപ്പകാലം കണ്ടതാണ് ഈ ഉത്തരീയം. പിന്നെ എന്റെ മക്കളും പേരമക്കളും എല്ലാം ഈ മേല്‍മുണ്ട്‌ തന്നെ ധരിക്കും. അക്കാരണം കൊണ്ട് ഞാന്‍ ഈ തുണിക്കഷണത്തെ എന്റെ കക്ഷത്തിന്‍റെ ഇടുക്കില്‍ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിക്കട്ടെ. അത് ചീത്തയാവുകയോ കീറിപ്പോവുകയോ ചെയ്യരുതല്ലോ.

ചിലര്‍ കുടുംബ മഹിമയോടും പാരമ്പര്യത്തോടും എല്ലാം വേണ്ടതിലധികം താല്പര്യം കാണിക്കുകയും അത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും വച്ച് പറഞ്ഞു നടക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് ഹാസ്യത്തോടെ കാണുകയാണ് കവി ഇവിടെ