odd behaviour when destruction is imminent

odd behaviour when destruction is imminent

पौलस्त्यः कथमन्यदारहरणे दोषं न विज्ञातवा-

नक्षैश्चापि युधिष्ठिरेण रमता ज्ञातो न दोषो नु किम्।

रामेणापि वने न हेमहरिणस्यासंभवो लक्षितः

प्रत्यासन्नविपत्तिमूढमनसां प्रायो मतिः क्षीयते॥

समयोचितपद्यमालिका

पञ्चतन्त्रं

paulastyaḥ kathamanyadāraharaṇe doṣaṁ na vijñātavā-

nakṣaiścāpi yudhiṣṭhireṇa ramatā jñāto na doṣo nu kim|

rāmeṇāpi vane na hemahariṇasyāsaṁbhavo lakṣitaḥ

pratyāsannavipattimūḍhamanasāṁ prāyo matiḥ kṣīyate||

samayocitapadyamālikā

pañcatantraṁ

When our times are bad and misfortunes are ready to strike, our minds would become insensitive, and lose its power of to discern good from bad..

And usually, our indiscreet thoughts and actions either bring about the misfortune or deepen the impact of such unfortunate happening.

The above slokam quoted in Samayochitapadyamalika, and also found in Panchatantram of Vishnu Sharma underline the above idea with glaring examples of what happened in the lives of some of the great heroes..

Meaning of the Sloka

Was Ravana not aware of the dangers that can befall him when he abducted the wife of someone else?

Was Yudhistira oblivious to the dangers and misfortunes that can follow his indulgence with the game of dice?

Was Rama not intelligent enough to sense the absurdity in chasing a deer made of gold, while wandering in the forest?

Perhaps the intellect and good senses of even the best of men just gets weakened and clouded when dangers and misfortunes are arriving

Ravana was a great scholar and a valourous king.. No one can believe that he was not aware of the impropriety in abducting Sita.. And the danger he could face at the hand of Rama..Still Ravana stole Sita

Yudhistira was virtue personified. And a shrewed statesman.. Still he fell into the trap of having a game of dice with his cousin Duryodhana.. With the wager fixed as his own kingdom.. and fully knowing that the tricky Shakuni was pulling the strings on the other side.

Rama and Sita, the divine couple could not have credulous enough to believe that a deer with the colour of gold was not a normal thing, and normally Rama could not have left Sita all alone in the forest and set out to capture that goldern antelope. But their minds got clouded.. And Ravana seized the opportunity to abduct Sita..

Even the best of minds get baffled and become clueless when times are bad. And danger is imminent

So better to take proper care when times are good or times are at least normal..

പൌലസ്ത്യഃ കഥമന്യദാരഹരണേ ദോഷം ന വിജ്ഞാതവാ-

നക്ഷൈശ്ചാപി യുധിഷ്ഠിരേണ രമതാ ജ്ഞാതോ ന ദോഷോ നു കിം।

രാമേണാപി വനേ ന ഹേമഹരിണസ്യാസംഭവോ ലക്ഷിതഃ

പ്രത്യാസന്നവിപത്തിമൂഢമനസാം പ്രായോ മതിഃ ക്ഷീയതേ॥

സമയോചിതപദ്യമാലികാ

പഞ്ചതന്ത്രം

നമ്മുടെ സമയം ശരിയല്ലെങ്കില്‍, ദൌര്‍ഭാഗ്യം നമ്മുടെ തലയില്‍ വീഴാന്‍ തയാറായി നില്‍ക്കുകയാണെങ്കില്‍ നാം മനസ്സ് മരവിച്ചു ശരിയും തെറ്റും തിരിച്ചറിയാനുള്ള വിവേകം നഷ്ടപ്പെട്ട അവസ്ഥയില്‍ ചെന്ന് പെടും.

അത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ നമ്മുടെ തെറ്റായ വഴിയില്‍ മാത്രം പോവുന്ന ചിന്തകളും പ്രവൃത്തികളും നമുക്ക് പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കും, ചെറിയ പ്രശ്നങ്ങള്‍ പോലും സങ്കീര്‍ണ്ണത നിറഞ്ഞവ ആയിത്തീരും.

സമയോചിത പദ്യമാലികയിലും പഞ്ചതന്ത്രത്തിലും കാണുന്ന മുകളില്‍ കൊടുത്ത ശ്ലോകം ഈ കാര്യം വിശദീകരിക്കുന്നു. ഏറെ ഔന്നത്യം വച്ചു പുലര്‍ത്തിയ ചില വ്യക്തികളുടെ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിച്ച നിര്‍ഭാഗ്യകരങ്ങളായ കാര്യങ്ങള്‍ ഇവിടെ ഉദാഹരണമായി എടുത്തു കാട്ടിയിരിക്കുന്നു.

ശ്ലോകത്തിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം.

മറ്റൊരുവന്‍റെ, അതും ഏറെ ശക്തനായ ശ്രീരാമന്‍റെ പത്നിയെ അപഹരിക്കുന്ന അവസരത്തില്‍ അതുമൂലം തനിക്ക് നേരിടേണ്ടി വരാന്‍ പോകുന്ന അപകടങ്ങളെക്കുറിച്ച് പുലസ്ത്യപുത്രനായ രാവണന് അറിയാമായിരുന്നില്ലേ ?

വിലയെരിയതെല്ലാം പണയം വച്ച് ദുര്യോധനനുമായി ചൂത് കളിച്ച അവസരത്തില്‍ ആ കളിയില്‍ തോറ്റാല്‍ തനിക്കുണ്ടായെക്കാവുന്ന ഭീമമായ നഷ്ടത്തെയും മാനഹാനിയെയും കുറിച്ച് യുധിഷ്ടിരന്‍ അറിയാതെ പോയോ ?

കാട്ടില്‍ താമസിക്കുമ്പോള്‍ സീതയുടെ സുരക്ഷിതത്വം കണക്കാക്കാതെ ഒരിക്കലും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടാന്‍ സാധ്യതയില്ലാത്ത ഒരു ജീവിയാണ് അതെന്നു അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ ഒരു സ്വര്‍ണ്ണമാനിനെ വേട്ടയാടാന്‍ ഓടി നടന്ന രാമന്‍ അത്രയും വിവരം കെട്ടവന്‍ ആയിരുന്നോ ?

അപകടങ്ങളും ദൌര്‍ഭാഗ്യവും ഒരു വ്യക്തിയെ ബാധിക്കാന്‍ തയാറായി അയാളെ അടുക്കുമ്പോള്‍ അയാളുടെ ബുദ്ധിയ്ക്ക് മങ്ങല്‍ സംഭവിക്കുന്നു, അയാളുടെ വിവേകം നശിച്ചു പോകുന്നു. ഇതായിരിക്കണം അവര്‍ക്കെല്ലാം പറ്റിയത്.

രാവണന്‍ ഒരു മഹാ പണ്ഡിതനും ശക്തനായ ഭരണാധികാരിയും ആയിരുന്നു. സീതയെ അപഹരിക്കുന്നതില്‍ ഉള്ള തെറ്റും അതുമൂലം ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന ആപത്തും അയാള്‍ക്ക് അറിയുമായിരുന്നില്ല എന്ന ആരും വിശ്വസിക്കില്ല. എങ്കിലും രാവണന്‍ സീതി കട്ടുകൊണ്ടു പോയി.

ധര്‍മ്മവും സദാചാരബോധവും ഏറെ വച്ചു പുലര്‍ത്തിയിരുന്ന, ധിഷനാധനനായ ഒരു ചക്രവര്‍ത്തി ആയിരുന്നു യുധിഷ്ടിരന്‍. എന്നിട്ടും അദ്ദേഹം ചാര്‍ച്ചക്കരനായ ദുര്യോധനന്‍റെ ചതിയില്‍ പെട്ട് അയാളോടൊപ്പം ചൂത് കളിക്കാന്‍ മുന്നോട്ടു വന്നു, തന്‍റെ സ്വന്തം രാജ്യം തന്നെ പന്തയത്തില്‍ വാതു വച്ചു. ഇതെല്ലാം ചെയ്യുമ്പോള്‍ അയാള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു വഞ്ചകനും ക്രൂരനും ആയ ശകുനിയാണ് ദുര്യോധനന് വേണ്ടി ചരട് വലിക്കുന്നത് എന്ന്.

രാമനും സീതയും ദൈവീകങ്ങളായ അവതാരങ്ങള്‍ ആണ്. അവര്‍ക്ക് മായ കൊണ്ട് സൃഷ്ടിച്ചെടുത്ത ഒരു സ്വര്‍ണ്ണമാന്‍ കൃത്രിമയും വ്യാജവും ആണെന്ന് അറിയാതിരിക്കുമോ. സാധാരണമായ യുക്തി വച്ച് നോക്കിയാല്‍ രാമന്‍ സീതയെ തനിയെ വിട്ടു അത്തരം സ്വര്‍ണ്ണമാനിന്‍റെ പുറകെ ഓടും എന്ന് കരുതാന്‍ ഒരു നിര്‍വാഹവും ഇല്ല. പക്ഷെ കാലദോഷം അവരുടെ ചിന്തകള്‍ക്കും യുക്തിബോധത്തിനും മങ്ങല്‍ ഏല്‍പ്പിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം. രാമന്‍ സ്വര്‍ണ്ണമാനിന്‍റെ പിറകില്‍ ഓടി. രാവണന്‍ സീതയേയും കൊണ്ട് ഓടി.

ഏറെ തീക്ഷ്ണതയും ശക്തിയും ഉള്ള മനസ്സുകലെപ്പോലും കാലപ്പിഴവു നിര്‍വീര്യമാക്കുന്നു. അത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ അപകടങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിച്ച് അവയില്‍ സ്വയം പുറത്തു വരാനുള്ള മനഃസാന്നിധ്യം അവര്‍ക്ക് ഇല്ലാതാവുന്നു.

അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് ചെയ്യാവുന്ന കാര്യം ഇതാണ്.. കാലം അത്രയൊന്നും മോശമല്ലാതെയുള്ള അവസരങ്ങളില്‍ത്തന്നെ കഴിയാവുന്ന മുന്‍കരുതലുകള്‍ എല്ലാം കൈക്കൊള്ളുക.