the person who caused insult, who behaved harshly would surely face ruin

 

सुखं ह्यवमतः शेते सुखं च प्रतिबुद्ध्यते।

सुखं चरति लोकेऽस्मिन् अवमन्ता विनश्यति॥

मनुस्मृति हंसगीता महाभारते च

sukhaṁ hyavamataḥ śete sukhaṁ ca pratibuddhyate|

sukhaṁ carati loke'smin avamantā vinaśyati||

manusmṛti haṁsagītā mahābharate ca

Our culture gives the ultimate priority to the dignity of an individual.

To insult a person, whatever may be the reason is considered a sin, a destructive trait..

The following quote from our texts, I could find the same quote in three great texts.. Manusmriti the premier law book of India, the great Indian epic Mahabharatham and in the philosophical text Hamsa Gita too. I am sure we would find the same other texts too.

That idea should be etched in the hearts of one and all.

The sloka says

A person who receives insults would sleep well after some time. In addition, he would wake up comfortably after that sleep too. In due course the slighted person would even go about with his work in the world happily that insult. On the other hand, the person who caused insult, who behaved harshly would surely face ruin

It is something like the wielder of the stick getting the thrashes..

Bad thoughts and feelings for others have the uncanny effieciency to land themselves upon the originator or the source and ruining it..

Sure, if we give empathy, respect, love and care in place of insult, we will get back the very same things, maybe with huge value addition..

സുഖം ഹ്യവമതഃ ശേതേ സുഖം ച പ്രതിബുദ്ധ്യതേ।

സുഖം ചരതി ലോകേഽസ്മിന്‍ അവമന്താ വിനശ്യതി॥

മനുസ്മൃതി ഹംസഗീതാ മഹാഭാരതേ ച

നമ്മുടെ പൈതൃകം ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും ആത്മാഭിമാനത്തിനും അന്തസ്സിനും വളരെയേറെ പ്രാധാന്യം കല്പിക്കുന്നു.

ഒരു വ്യക്തിയെ അവഹേളിക്കുക, അപമാനിക്കുക എന്നത് അളവില്‍ക്കവിഞ്ഞ വിധം വിനാശകരമായ പ്രവര്‍ത്തി ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

മുകളില്‍ കൊടുത്ത ശ്ലോകം ഇക്കാര്യം വളരെ ഗൌരവമായി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. ഈ ശ്ലോകം നമ്മുടെ പുരാതന നിയമസംഹിതയായ മനുസ്മൃതിയിലും, മഹാഭാരതത്തിലും പിന്നെ ഹംസഗീതയിലും കാന്നുന്നുണ്ട്. ഇതല്ലാതെ മറ്റു പല കൃതികളിലും ഇതേ ശ്ലോകം തന്നെ ഉദ്ധരിച്ചു കാണുവാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്.

നല്ലവരായ എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയങ്ങളില്‍ ഈ ആശയം ശിലാലിഖിതം പോലെ കൊത്തിവയ്ക്കപ്പെടെണ്ടതാണ് എന്ന കാര്യത്തില്‍ രണ്ടഭിപ്രായം ഉണ്ടാവുകയില്ല.

ഈ ശ്ലോകം പറയുന്നു.

അപമാനിതനും നിന്ദിതനും ആയ വ്യക്തി ആദ്യം ഏറെ വേദനിക്കും എങ്കിലും കുറെ കഴിയുമ്പോള്‍ അതെല്ലാം മറന്നു പിന്നീട് നല്ലവണ്ണം ഉറങ്ങും.

ആ ഉറക്കം കഴിഞ്ഞ് അയാള്‍ ശാന്തനായി ഉണരുകയും ചെയ്യും.

അപമാനത്തിനു ഇരയായവന്‍ പിന്നീട് സ്വയം സമാധാനിച്ച് തന്‍റെ പ്രവൃത്തികള്‍ വലിയ സന്തോഷക്കുറവ് ഒന്നും ഇല്ലാതെ തുടര്‍ന്നു ചെയ്തു കൊണ്ടും ഇരിക്കും.

പക്ഷെ

ആ അപമാനം നല്‍കിയവന്‍, മറ്റുള്ളവരെ അധിക്ഷേപിച്ചവന്‍ തീര്‍ച്ചയായും സ്വയം വിനാശം നേരിടുക തന്നെ ചെയ്യും.

ഒരാള്‍ മറ്റുള്ളവരെ ലാക്കാക്കി ചിന്തിക്കുന്ന ദുഷ്ട ചിന്തകളും, മറ്റുള്ളവര്‍ക്കെതിരായി ചെയ്യുന്ന കുത്സിതപ്രവര്‍ത്തികളും തിരിച്ചു വാണ് അയാളുടെ തലയില്‍ തന്നെ വീഴും എന്നത് ഒരു കാവ്യനീതിയും വിരോധാഭാസവും എല്ലാം ആണ്. നാം എയ്ത വിഷം പൂശിയ അമ്പ് തിരിച്ചുവന്നു നമ്മുടെ മാറില്‍ തന്നെ തുളച്ചു കയറും.

അപ്രകാരം തന്നെ നാം മറ്റുള്ളവരോട് ബഹുമാനവും, കരുതലും സ്നേഹവും എല്ലാമാണ് കാണിക്കുന്നത് എങ്കില്‍ അതെല്ലാം നമുക്ക് തിരിച്ചു കിട്ടും, ഒരുപക്ഷെ കൊടുത്ത അളവിലും കൂടുതലായി തന്നെ.